Activiteiten
Voor de tweede keer mocht ik met de Nederlandse selectie naar Olympic Hopes, dit jaar in Poznan, Polen.
Ik heb daar mijn persoonlijke record (PR) op de 200m K1 verbeterd! Voor het eerst ben ik onder de 50 seconden uitgekomen op deze afstand.
Ook op de 1000m K1 heb ik een goed resultaat neergezet.
In het begin van 2018 kwam de bondscoach met het bericht dat de Ierse kanokampioen Jenny Egan (3e K1 5000m WK2018) haar kano te koop aanbood en dat die kano perfect voor mij zou zijn.
Samen met mijn ouders heb ik toen het geld ervoor bij elkaar gekregen. De kano is vervolgens via-via van Ierland naar Engeland en daarna naar Leiden vervoerd. Enkele weken later heb ik mijn kano in Leiden op kunnen halen en teruggebracht naar Groningen.
In de weken daarna heb ik heel vaak in mijn nieuwe kano getraind, ook met de Focusgroepen, om zo goed voorbereid te zijn op het komende kanowedstrijdseizoen.
Tijdens de internationale kanowedstrijden in Essen, Duitsland heb ik driemaal de finale gehaald. In de K1 op de 1000 meter, in de K2 op de 500 meter en in de K4 op de 500 meter.
In de laatste klasse zijn we derde geworden.
Met veel enthousiasme was ik begonnen aan de Jeugdregatta in Zaandam, waar ik samen met Thura in de K2 een gouden medaille heb behaald op de 500 meter.
Maar algauw begon mijn lichaam te protesteren en dat resulteerde in een schouderblessure, waardoor ik niet veel kanowedstrijden heb kunnen varen.
Het eerste gedeelte van het jaar 2018 heeft voor mij in het teken gestaan van het herstellen van een schouderblessure.
Door veel fysiotherapie, het regelmatig tapen van mijn schouder en door oefeningen te doen is het mij gelukt om de kracht in mijn schouders weer terug te krijgen.
Ik heb in dit jaar wel geprobeerd om enkele kanowedstrijden te varen, gewoon om te kunnen varen, niet om te winnen.
Bij het Nederlands Kampioenschap Kanosprint op de Bosbaan heb ik ondanks mijn schouderblessure toch drie keer K1 gevaren op de 200, 500 en 1000 meter.
Daarbij was ik tweemaal 4e en een keer 5e, resultaten waar ik best trots op mocht zijn.
In februari 2017 ben ik met clubgenoten van de Groninger Kanovereniging (GKV) een week naar Portugal geweest om daar te trainen bij lekker warm weer.
In mei 2017 mocht ik naar het World Cup Kanomarathon in Hazewinkel, België. Het was voor mij de eerste keer dat ik voor Nederland uit mocht komen.
Ik mocht een marathonkano lenen, omdat mijn eigen kano te zwaar was. En het was allemaal erg officieel, met een pasje, een NED-sticker op mijn kano en speciale NED-wedstrijdkleding.
Ik heb twee wedstrijden gevaren: 3,5 kilometer met 2 overdragingen en 19 kilometer met 5 overdragingen, gelukkig beide wedstrijden niet op dezelfde dag, want het was toevallig dat weekend ook nog heel erg warm (boven de 35 graden Celsius), dus van de bondscoach moest je blijven drinken, drinken en drinken.
Mijn vader was mee en hij heeft 3 dagen lang gezorgd voor het ontbijt, lunch en diner, zodat de sporters zich daar geen zorgen over hoefden te maken.
In september 2017 mocht ik ook mee naar Olympic Hopes in Racice, Tsjechië voor kanoërs onder 18 jaar.
Ik heb daar op de 200 en 1000 meter in de K1 meegedaan en 500 meter in de K4. In de K1 geen halve of hele finales gehaald, maar in de K4 hebben we wel de halve finale gehaald. Ik vond het fantastisch om mee te mogen doen met deze internationale jeugd kanowedstrijden.